ေသၿခင္းတရားဟူသည္ ႀကီး၊ ငယ္၊ လတ္ မေရြး အခ်ိန္မေရြးေခၚေဆာင္သြားႏုိင္သည္ကို အခုေတာ့ ကိုေရခဲသိလိုက္ရပါၿပီ။ ရုတ္တရက္ မက်န္းမမာၿဖစ္ရာကေန ေဆးရံုအထိတက္ေရာက္ကာ ေသမည့္ေန့ကိုအသက္ခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပင္ပန္းပန္းရွဴကာစာင့္ေနရၿပီး အခုေတာ့ သူလြတ္ေၿမာက္သြားပါၿပီ။ ဘာသာတရားအဆံုးအမႏွင့္ ႀကီးၿပင္းလာခဲ့သည္၊ သူ့ကိုယ္သူ ေသဆံုးသြားၿပီဆိုတာကိုလည္း သူသိသည္။ သိေပမေပါ့ ရုပ္အေလာင္းေကာင္ႀကီးက ေဆးရံုကုတင္ေပၚမွာ ရွိေနခဲ့သည္ကို သူမပ္တပ္ရပ္ရင္းၿမင္ေနရတာကိုး။
သူေသဆံုးသြားခဲ့ေလၿပီ.............
ပထမဆံုးသတိရမိသည္က အိမ္ရွိက်န္ေနေသာ မိသားစု၊ သူရြာသို့ၿပန္မည္အသိေပးမည္ဟု အိမ္သို့ၿပန္မည္ဟု စိတ္ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၿခင္း သူ့အိမ္ေရွ့သို့ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။ အရမ္းအံ့ႀသဖို့ေကာင္းစြာ သူႀကားနာခဲ့ရဖူးေသာ ႀကားခဲ့ဖူးေသာ ၿခံေစာင့္နတ္အိမ္ေစာင့္နတ္တို့ သူ့ကို
လာလည္းမတား ၿမင္လည္းမၿမင္မိ၊ အေမ့ေဘးမွာထိုင္ၿပီး
အေမသား ေသသြားၿပီ ဘယ္သြားလို့သြားရမွန္းလည္းမသိေသးပါဘူးအေမရယ္၊ သူေၿပာေနေသာ္လည္း မည္သူမွ်ႀကားဟန္မတူ စိတ္ဓါတ္က်ကာ ေရာက္ရာေပါက္ရာသြားေတာ့မည္ဟုေတြးၿပီး အိမ္မွထြက္လာခဲ့သည္။
သူဦးတည္ေနရာက ရြာၿပင္ရွိသခ်ိဳင္းဆီသို့
သူအိမ္မွထြက္လာခဲ့ၿပီး ရြာလမ္းသို့အေရာက္ သူမေသခင္အထိ ရြာတြင္မၿမင္ဖူးေသာ ခေလးငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္က
" ဦးေလး ကြ်န္ေတာ္တို့အေမကို ရွာေပးပါ"
" ေဟမင္းတို့အေမက ဘယ္သူတုန္း မင္းတို့ကိုလည္းငါမၿမင္ဖူးပါလား ဘယ္ရြာကလည္း "
" သားတို့အေမက သားတို့စားဖို့ အစာသြားရွာေနတာပါ၊ အဲ့ဒါသားတို့ႏွစ္ေယာက္ဗိုက္အရမ္းဆာေနလို့ၿမန္ၿမန္ၿပန္လာဖို့ေၿပာေပးပါ၊ ဦးေလးဒီသစ္ၿမစ္ေလးကိုင္သြားလိုက္၊သားတို့အေမက ထဘီအနီေရာင္ ရင္လ်ားထားတယ္ ဦးေလးသြားရင္းေတြ ့ပါလိမ့္မယ္၊ ေတြ ့ရင္ သူ့သားႏွစ္ေယာက္ဗိုက္အရမ္းဆာေနလို့ၿပန္လာဖို့ေၿပာေပးပါ ကူညီေပးပါဦးေလးရယ္ "
သူဘာလုပ္ရမည္နည္း၊ သူဘာဆက္လုပ္ရမလည္း မသိ၊ သူဘ၀ၿခားေနခဲ့တာ သူသိေနၿပီ၊ သူ့ကိုယ္သူ ဘယ္ဘံုဘ၀ေရာက္ေနမွန္းလည္းသူမသိ၊ဒီလိုနဲ့ ရြာလမ္းတေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့တာ
လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကေသဆံုးသြားခဲ့ေသာ ဦးေလးဦးေက်ာ္လွကိုေတြ ့သည္။ တၿခားတၿခားေသာ ေသဆံုးၿပီးေသာ ရြာမွ လူမ်ား အမ်ားအၿပားတို့ သြားလာလႈပ္ရွားေနသည္ကိုၿမင္ခဲ့ရသည္။ တခ်ိဳ့မွာ လူ့ဘ၀ထက္ ပိုမိုပိန္လွီေနႀကသည္။ တခိ်ဳ့ကေတာ့ လူ့ဘ၀အတိုင္းရုပ္သြင္ရွိႀကေသာ္လည္း အ၀တ္ဗလာၿဖင့္ၿဖစ္ေနသည္။ တခ်ိဳ့ကေတာ့ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္း၊ တခိ်ဳ့ကေတာ့ ေအာက္ပိုင္းအ၀တ္မပါၿဖင့္ အမႈိက္ပံုကိုတူးဆြၿပီး စားႀကြင္းစားက်န္မ်ားကို ရွာေဖြစားေသာက္ေနႀကသည္။ သူစကားေၿပာရန္ေခၚေသာ္လည္း ႀကားဟန္မၿမင္၊ ငတ္မြတ္ေနပံုဟန္ေပါက္ေနေသာသူမ်ားမွာ အစားအစာကိုသာ အာရံုမဲေနႀကသည္။ တခ်ိဳ့ အပင္မ်ားေအာက္တြင္ လူမ်ားပစ္ထားေသာ ထမင္းဟင္းက်န္မ်ားကို အလုအယက္လုစားေနႀကသည္။ တခ်ိဳ့မွာ နံေဟာင္ေနေသာေခြးေသေကာင္ကို ၀ိုင္းဖဲ့စားေနႀကသည္။ တခ်ိဳ့မွာ လူမ်ား၏ ခႊ်ဲသလိပ္မ်ားကို ေၿမႀကီးမွ က်ံဳးကာ ပါးစပ္ထဲသို့အတင္းသြင္းေနႀကသည္။ သူ အလြန္အမင္းေႀကာက္လည္းေႀကာက္၊ လန့္လည္းလန့္ကာ ခေလးေလးႏွစ္ေယာက္ေၿပာလိုက္ေသာ မိန္းမကိုလည္းရွာေနရသည္။ တခ်ိဳ့မ်ားဆို မစင္ပံုကိုစားေနသည္။ သူအလြန္အမင္းေႀကာက္ရြံၿပီး
ခပ္ၿမန္ၿမန္ေလွ်ာက္ရင္း ရွာရင္းၿဖင့္၊ ရင္လ်ားထဘီအနီ၀တ္ထားေသာ မိန္းမတေယာက္ကို ရြာထိပ္နားတြင္သြားေတြ ့ေလသည္။ ဟုတ္လိမ့္ႏုိးႏုိးၿဖင့္ သူေမးႀကည့္ေလဦးမွပါေလဆိုၿပီးေမးႀကည့္ခဲ့သည္။
" အမႀကီး ခင္ဗ်ားမွာ ငါးႏွစ္အရြယ္ေလာက္သားေလးႏွစ္ေယာက္ရွိလား၊ သူတို့က မွာလိုက္လို့ပါ၊ သူတို့ဗိုက္အရမ္းဆာေနလို့ အၿမန္ၿပန္လာခဲ့ေပးဖို့ကို ကြ်န္ေတာ့ကိုမွာလုိက္လို့ပါ"
ထိုမိန္းမမွာ တအံ့တႀသပံုစံၿဖင့္
" ဟုတ္တယ္ ကြ်န္မမွာ သားေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ ဒါနဲ့ရွင္ ကြ်န္မကိုဘယ္လိုၿမင္ရတာလည္း"
သူလည္း လက္ထဲမွ သစ္ၿမစ္ေလးအားၿပရင္း
" အမႀကီး ခေလးႏွစ္ေယာက္က ဒီအၿမစ္ေလးေပးလိုက္တာပါ၊ ဒါေလးကိုင္သြားရင္ သူတို့အေမကိုၿမင္ရလိ္မ့္မယ္၊ ၿမင္ရင္ ၿမန္ၿမန္ၿပန္လာဖို့ကိုမွာလိုက္တာပါ၊ ဒါနဲ့ ကြ်န္ေတာ္ လမ္းမွာ ေသၿပီးသားသူေတြ အလြန္ဆိုးရြားတဲ့ပံုပန္းသ႑ာန္ေတြကိုၿမင္ခဲ့ရပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ဘံုဘ၀ကိုေရာက္ေနတာလည္းခင္ဗ်ာ ေၿပာၿပေပးပါလား "
သူ သစ္ၿမစ္ေလးကိုၿပလိုက္ရာ အံ့အားတသင့္ႀကည့္ေနရင္း ပါးစပ္မွလည္း
" ရွင္ ကြ်န္မတို့ကို ၿမင္လို့မရေသးဘူး၊ ရွင္လာရမယ့္ေနရာမဟုတ္ဘူး၊ ေဆးရံုကိုၿပန္ပါ"
ဟုဆိုကာ လက္ထဲမွသစ္ၿမစ္ကိုအတင္းလုဆဲြသြားခဲ့ပါသည္။
သစ္ၿမစ္ေလးပါသြားသြားၿခင္းခုဏက ၿမင္ခဲ့ရေသာ လႈပ္ရွားသြားလာေနေသာသူမ်ား ေပ်ာက္ၿခင္းမလွေပ်ာက္သြားၿပီး ေနာက္ၿပန္လွည့္ႀကည့္ေသာ္လည္း ရြာလမ္းအရွင္းတိုင္းႀကီးသာၿမင္လိုက္ရသည္။ သူဘာမွ မသိေတာ့ ေခါင္းတခုလံုးခ်ာလည္လည္ၿပီး အသိစိတ္က ေဆးရံုကုတင္ဆီသို့သာေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
သူသတိရလာခ်ိန္မွာ ေရအလြန္အမင္းဆာသည္။ သူေရေတာင္းေသာက္သည္။ ေဘးမွ ထေအာ္သံကိုႀကားရသည္။
" သတိရလာၿပီ သတိရလာၿပီ။ ေရေတာင္းေနတယ္ "
သူေရထေသာက္လိုက္ၿပီး သူ့မိသားစုမွ သူေမ်ာေနတာ တရက္ရွိၿပီၿဖစ္ေႀကာင္းႏွင့္ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရၿပီဟုအားလံုးကထင္ထားေႀကာင္း၊
ယခုကဲ့သို့ၿပန္လည္သတိရလာသည္ကို အလြန္တရာ၀မ္းေၿမာက္ေနႀကေႀကာင္းေၿပာသံေတြႀကားၿပီး၊ သူတို့မိသားစုကိုးကြယ္ေသာ ဆရာေတာ္အား ပင့္ဖိတ္ေပးပါရန္ေၿပာၿပီး ဆရာေတာ္အားႀကြလာေသာအခါ သူေမ်ာေနေသာအခါၿမင္ခဲ့ရသည္မ်ားကိုအက်ိဳးအေႀကာင္း
ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ပါသည္။
*** တကယ္ေတာ့ သူသတိလစ္ေမ့ေမ်ာေနစဥ္ ေတြ ့ၿမင္ခဲ့ရသည္မ်ားမွာ ၿပိတၱာဘံုမွ သူမ်ားၿဖစ္ပါသည္။ အပယ္ေလးဘံုၿဖစ္ေသာ ငရဲ၊ တိရိစၦာန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကာယ္ ဘံုတို့အနက္ မၿမင္အပ္ေသာ သာမန္မ်က္စိၿဖင့္မၿမင္ရေသာလူ့ဘံုႏွင့္အနီးဆံုး ဘံုဘ၀မွာ ၿပိတၱာဘံုႏွင့္ ေန့စံညခံအသူရကာယ္ဘံုဘ၀တို့ၿဖစ္ေႀကာင္း၊ လူ့ဘံုသို့ေရာက္ရွိလာရၿခင္းမွာ ထိုမေကာင္းေသာ ဘံုဘ၀တို့မွ ခဏတာအလည္လာရသလိုၿဖစ္ၿပီး အရိပ္ပမာလာၿပရၿခင္းၿဖစ္ေႀကာင့္ႏွင့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို့ကိုအားထုတ္ႀကိဳးပမ္းကာမွ ၿမင့္ၿမတ္ေသာ
ဘံုဘ၀သို့ေရာက္ႏုိင္မည္ၿဖစ္ၿပီး ေသငင္ေဇာမွားယြင္းလွ်င္လည္း ေခတၱခဏ ထိုဘံုဘ၀မ်ားဆီသို့ ေရာက္တက္ရေႀကာင္း၊ ေပးဆပ္ရန္၀ဋ္ေႀကြးအကုသိုလ္ပါလာလွ်င္လည္း ရက္အပိုင္းအၿခားအလိုက္ ငရဲခံရသကဲ့သို့ပင္ ၿမင္ေတြ ့ႀကံဳခံစား တက္ရေႀကာင္းသိရွိခဲ့ရပါသည္ ***
သူထို့သို့သိရွိၿပီးေနာက္ပိုင္း အရင္ကထက္ဘုရားတရားကိုလည္းပိုမုိၿပဳလုပ္ကာ သူမေသပဲလြင့္ေမ်ာေနခ်ိန္တြင္ ၿမင္ခဲ့ရေသာ ရြာမွ မကြ်တ္မလြတ္ေသးေသာ သူမ်ားအားလံုးကို ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားအတြက္ ရည္စူးအၿမဲအမွ်ေပးေ၀ကာ ယေန့ထက္တိုင္ က်န္းက်န္းမာမာခ်မ္းခ်မ္းသာသာၿဖင့္ လူ့ဘ၀ကို အက်ိဳးရွိစြာၿဖင့္ၿဖတ္သန္းေနပါေႀကာင္း.............
သိုက္နန္းရွင္ By သရဲအေၾကာင္းေျပာၾကမယ္
No comments:
Post a Comment